परस्परविरोधी आजारातील बुडबुडा श्रीधर तिळवे नाईक 

परस्परविरोधी आजार चालून येतायत अंगावर

आणि

ह्यातल्या कुठल्या आजारानं मरायचं

हे ठरवणं मी सोर्सवर सोपवले आहे

डायबेटीस झालेल्या माणसाला

सारे आजार सारखेच

मरणाचं  मला काहीही पडलेलं नाहीये

फक्त वाट पाहणाऱ्या कार्याची

प्रायोरिटी लिस्ट

क्षणोक्षणी माझे प्रश्नक मला दाखवत असतात

त्यांना वाटते केवढा हा पसारा

आणि केवढी मर्यादित खोली

सर्वत्र सोर्स आहे

आणि त्याचा अंगठा

कुठल्या कार्यावर कुणाची मोहर उमटवायची हे ठरवतो

हे त्यांच्या गावी नाही

इतके आजार अंगारवाद्यांवर घेऊन

मी शांतपणे जगतोय

हे त्यांना चमत्कारिक वाटतंय

साधना करत असताना

डोक्यापासून मज्जरज्जुपर्यंत

पायाच्या अंगठ्यापासून हाताच्या बोटापर्यंत

माझी प्रत्येक गोष्ट ताणत गेली

आणि मी आपादमस्तक जखम झालो

माझे प्रश्नक
त्या जखमेपासून तयार झालेल्या जखमेत 
वावरलेल्या कविता 
फेसबुकवर टाकतात

ब्लॉगवर चिपकवतात

आणि वडिलांनी सगळे लिखाण

प्रकाशित करायचे वचन घेतले

ते बरे केले कि वाईट

ह्यावर आपापसात वाद घालतात

काहीही मोबदला न घेता

त्यांची चाललेली ही सेवा

आभाळाच्या भरवश्यावर चालते

आणि पावसाच्या तालावर हलते

मला दिसणारे प्लॅशेस 

फक्त मलाच का दिसतात

ह्या प्रश्नांचा त्यांच्यात अस्त झालेला नाही

ते साधनेच्या अंगाने प्रश्न विचारत राहतात

मी उत्तरे देत राहतो

प्रश्नक निघून गेलेत

सूर्य अस्ताला गेलाय

लॅपटॉपमधला खिडकीप्रकाश नाहीसा होतोय

सर्वत्र पाणी आहे

सर्वच पाणी आहे

माझ्या मृत्यूची दंतकथा रचत

बुडबुडा उमलतोय

श्रीधर तिळवे नाईक 
(आत्ताच्या कविता ह्या काव्यफाईलीतून )

========================================================================