मी कधीही जाऊ शकतो
माझा काही नेम नाही

माझे विसर्जन होऊन गेलयं
जे शिल्लक आहे ते शारीरिक दृष्ट्या यातनामय आहे

रोगांचा अनावश्यक डोलारा
आणि वय पकडत वयात थरथरणारे शरीर

आनंदाचा आलिशान कारंजा त्यातून उडतोय
आणि समुद्राला माझ्या हाताचे हातवळण लावतोय

पाणी मळून त्याच्या चपात्या लाटणे सुरूच आहे

लोक खातायत
पण मला थांबवायला ते पुरेसं नाही

मी वाट पहातोय त्या अदभूत इशाऱ्याची
जो समुद्र गिळवून आत प्रकटेल

तोवर हा कॉन्टेम्पररी वॉटर डान्स

श्रीधर तिळवे नाईक

(आत्ताच्या कविता ह्या काव्यफाइलीतून )

*****************************

गेम श्रीधर तिळवे 

पाहण्यात मग्न असलेले लोक पाहतायत जे घडतंय ते निमूट 

दारू पिऊन शुद्धीवर न राहिलेले खेळतायत मृत्यूशी खेळ 

व्हिडिओ शूट करणारे फक्त नेत्रमग्न होत करतायंत शूट 

हिल स्टेशनवर  तयार होतीये फक्त ब्रेकिंग न्यूजची विसंगत भेळ 

लोकांना फक्त पाहायचंय आणि करमणूकीत पावन व्हायचंय 

ज्यांना दारू चढलीये त्यांना  व्हायचंय निरंतर बेहोष 

ते थ्रिलच्या काठावर कपडे काढतायत मृत्यूला चिमटा काढत 

मरणारे मरण पाहणारे मरण शूट करणारे कुणालाच वाटत नाही काही दोष 

दारूचे समर्थन करणारे दारू पित बद्लायतात कॅमेऱ्याचे अँगल 

दारू आणि थ्रिलमध्ये लोम्बकळतायंत शुद्धीवर नसणारे ब्रेन  

मजा आणि मस्ती ह्यांच्या दंगलीत निसटतायत पाय 

मरणारे असे मरतायत जसे कोसळावे एरोप्लेन 

कुणीच जाऊन का अडवले नाही का फक्त पहात राहिले 

जणू समोर चालला होता मोबाईलमधला एक व्हिडीओ गेम 

मेलेले मूर्ख कि त्यांची डेड बॉडी शोधणारे मूर्ख कि शूटकर्ते मूर्ख 

त्यांच्या मरण्याचा व्हिडिओ व्हायरल बदलत स्वतःची फ्रेम आणि नेम 

आजच्यापुरता कळकळबाणा  ब्लेम गेम आणि  क्लेम 

उद्या पुन्हा नवी दारू नवे झिंगाडे नवे शूटर्स बाकी सेम टू सेम 

श्रीधर तिळवे नाईक 

(आत्ताच्या कविता ह्या काव्यफाइलीतून )