Wednesday, September 19, 2018



परस्परविरोधी आजारातील बुडबुडा श्रीधर तिळवे नाईक 

परस्परविरोधी आजार चालून येतायत अंगावर

आणि

ह्यातल्या कुठल्या आजारानं मरायचं

हे ठरवणं मी सोर्सवर सोपवले आहे




डायबेटीस झालेल्या माणसाला

सारे आजार सारखेच



मरणाचं  मला काहीही पडलेलं नाहीये


फक्त वाट पाहणाऱ्या कार्याची

प्रायोरिटी लिस्ट

क्षणोक्षणी माझे प्रश्नक मला दाखवत असतात

त्यांना वाटते केवढा हा पसारा

आणि केवढी मर्यादित खोली



सर्वत्र सोर्स आहे

आणि त्याचा अंगठा

कुठल्या कार्यावर कुणाची मोहर उमटवायची हे ठरवतो

हे त्यांच्या गावी नाही



इतके आजार अंगारवाद्यांवर घेऊन

मी शांतपणे जगतोय

हे त्यांना चमत्कारिक वाटतंय



साधना करत असताना

डोक्यापासून मज्जरज्जुपर्यंत

पायाच्या अंगठ्यापासून हाताच्या बोटापर्यंत

माझी प्रत्येक गोष्ट ताणत गेली

आणि मी आपादमस्तक जखम झालो



माझे प्रश्नक
त्या जखमेपासून तयार झालेल्या जखमेत 
वावरलेल्या कविता 
फेसबुकवर टाकतात
ब्लॉगवर चिपकवतात
आणि वडिलांनी सगळे लिखाण
प्रकाशित करायचे वचन घेतले
ते बरे केले कि वाईट
ह्यावर आपापसात वाद घालतात


काहीही मोबदला घेता

त्यांची चाललेली ही सेवा

आभाळाच्या भरवश्यावर चालते

आणि पावसाच्या तालावर हलते



मला दिसणारे प्लॅशेस 

फक्त मलाच का दिसतात

ह्या प्रश्नांचा त्यांच्यात अस्त झालेला नाही


ते साधनेच्या अंगाने प्रश्न विचारत राहतात

मी उत्तरे देत राहतो



प्रश्नक निघून गेलेत

सूर्य अस्ताला गेलाय

लॅपटॉपमधला खिडकीप्रकाश नाहीसा होतोय



सर्वत्र पाणी आहे

सर्वच पाणी आहे


माझ्या मृत्यूची दंतकथा रचत

बुडबुडा उमलतोय

श्रीधर तिळवे नाईक 
(आत्ताच्या कविता ह्या काव्यफाईलीतून )

========================================================================



Friday, February 16, 2018

इन्फर्मेशन द्यायचं व्यसन लागलेली एक स्त्री
एकामागून एक सेल्फी फोटोविडिओज धाडतीये

एक सेल्फीविडिओ हॉस्टेल डेला कॅटवॉक केल्याचा
एक सेल्फीफोटो ती ज्या लोकेशनवर शूट करणार आहे त्या लोकेशनचा
एक तिच्या कॉस्च्युम डिझायनरच्या नाकावर फुले इम्पोझ केलेला
एक गझल लिहितानाचा काफियाला थांबवून शूट केलेला

तिला माहित आहे
ह्याचा माझ्यावरचा परिणाम शून्य आहे
तिला मी हेही समजावलंय कि
माझ्यात कामवासनेचा अस्त झालाय

तरीही ती सेल्फीज धाडतिये
एकामागून एक एकामागून एक

ती नेमकं  काय चाळवतीये ?
आणि कुणात ?

श्रीधर तिळवे नाईक 

( आत्ताच्या कविता ह्या निर्वाण सिरीजमधील कविताफाईलीतून )

Sunday, January 28, 2018

. shridhar tilvechi kavita

एक केऑस उतरतोय प्रत्येक ट्रेनमधून 
वेगाच्या कैफात 
त्याला आपलं डेस्टिनेशन गाठायचंय 
आणि वेग नियंत्रित करणारं 
कोणतंही कनेक्शन  त्याच्या पोटात नाही 

त्याच्या आत दबा धरून मॅडचॅपपणा 
वाट  पाहतोय 
त्या क्षणाची 
जो त्याला केऑसचे कनेक्शन मिळवून देईल 

गेली कित्येक वर्षे तो कनेक्शनची टेंडर्स भरतोय 
पण पूल ती नाकारत 
केऑसला जिवंत  ठेवतोय 

मॅडचॅपपणाला समजत नाही 
पुलाला रक्तात कसं लोळवावं 
तो फक्त वाट पाहतोय 
सुयोग्य शुटरक्षणाची 

शूटर क्षण येतोय 
एकाचवेळी दोन स्टेंशनवर चार ट्रेनस झटकत 
आणि दोन ट्रेनमधला केऑस 
स्वतःतील गर्दी पीत 
दोन पुलापाशी पोहचतोय 

एक पूल पाण्यात 
एक पूल कोरड्यात 


केऑसमधील गर्दीला पाणी अंगाला लावून घ्यायच नाहीये 
तिला पाणी फक्त प्यायला आवळतं 
अंगाला लावून घ्यायला आवळतं 

पाण्यापुढचा केऑस वळतोय कोरड्या पुलापाशी 
जो रुंद व्हावा म्हणून 
कधीपासून प्रशासनपुढे नमाज पढतोय  

दोन केऑस एक पूल 
मॅडमॅपपणाला कळून चुकलंय कि 
हा त्याचा क्षण आहे 

तो अफवा आणि बातमी पतंगासारखी उडवतोय केऑसमध्ये 
पत्रा कोसळलाय 
केऑस भयात बुडत चाललाय 
आणि नाकात पाणी शिरल्यासारखा 
जीव वाचवण्यासाठी पाळायला लागलाय 

केऑसचा प्रॉब्लेम हाच आहे कि 
केऑमधली लोकसंख्या अफाट आहे  
आणि जीव वाचवायला जावं 
तर मात्रे पुढेही जीव आहेत 

जीवांना मॅडचॅपक्षणाचे वेड लावलंय 
आणि जीव एकमेकाला मारत 
स्वतःला वाचवत-  धडाडतायत 

जे वाचलेत ते मुंबई नावाच्या स्वर्गात आहेत 
जे मेले ते मुंबई नावाच्या नरकात आहेत 

ब्रेकिंग न्यूज मुंबईभर फुटतायत 
चर्चा मुंबईभर फुटतायत 
आणि मॅडचॅपपणा  पुन्हा नव्या शुटरक्षणाची वाट पहात 

केऑसकडे कनेक्शनचे टेंडर टाकतोय