. shridhar tilvechi
kavita
एक केऑस उतरतोय प्रत्येक ट्रेनमधून
वेगाच्या कैफात
त्याला आपलं डेस्टिनेशन गाठायचंय
आणि वेग नियंत्रित करणारं
कोणतंही कनेक्शन त्याच्या पोटात नाही
त्याच्या आत दबा धरून मॅडचॅपपणा
वाट पाहतोय
त्या क्षणाची
जो त्याला केऑसचे कनेक्शन मिळवून देईल
गेली कित्येक वर्षे तो कनेक्शनची टेंडर्स भरतोय
पण पूल ती नाकारत
केऑसला जिवंत ठेवतोय
मॅडचॅपपणाला समजत नाही
पुलाला रक्तात कसं लोळवावं
तो फक्त वाट पाहतोय
सुयोग्य शुटरक्षणाची
शूटर क्षण येतोय
एकाचवेळी दोन स्टेंशनवर चार ट्रेनस झटकत
आणि दोन ट्रेनमधला केऑस
स्वतःतील गर्दी पीत
दोन पुलापाशी पोहचतोय
एक पूल पाण्यात
एक पूल कोरड्यात
केऑसमधील गर्दीला पाणी अंगाला लावून घ्यायच नाहीये
तिला पाणी फक्त प्यायला आवळतं
अंगाला लावून घ्यायला आवळतं
पाण्यापुढचा केऑस वळतोय कोरड्या पुलापाशी
जो रुंद व्हावा म्हणून
कधीपासून प्रशासनपुढे नमाज पढतोय
दोन केऑस एक पूल
मॅडमॅपपणाला कळून चुकलंय कि
हा त्याचा क्षण आहे
तो अफवा आणि बातमी पतंगासारखी उडवतोय केऑसमध्ये
पत्रा कोसळलाय
केऑस भयात बुडत चाललाय
आणि नाकात पाणी शिरल्यासारखा
जीव वाचवण्यासाठी पाळायला लागलाय
केऑसचा प्रॉब्लेम हाच आहे कि
केऑमधली लोकसंख्या अफाट आहे
आणि जीव वाचवायला जावं
तर मात्रे पुढेही जीव आहेत
जीवांना मॅडचॅपक्षणाचे वेड लावलंय
आणि जीव एकमेकाला मारत
स्वतःला वाचवत- धडाडतायत
जे वाचलेत ते मुंबई नावाच्या स्वर्गात आहेत
जे मेले ते मुंबई नावाच्या नरकात आहेत
ब्रेकिंग न्यूज मुंबईभर फुटतायत
चर्चा मुंबईभर फुटतायत
आणि मॅडचॅपपणा पुन्हा नव्या शुटरक्षणाची वाट पहात
केऑसकडे कनेक्शनचे टेंडर टाकतोय
